ஓஹ்ஹ்ஹ்ஹ்!” அவள் அரற்றினாள். “பண்ணுடா..பண்ணுடா..”
அந்த அறையே சுற்றுவது போலிருந்தது. அவளது உடல் எழும்பித் தாழ்ந்து இன்ப இம்சையை அனுபவித்துக்கொண்டிருக்க, தலைகீழாக அறை சுற்றுவது போலிருந்தது. அவளது இன்பப்பெருக்கை நெருங்க நெருங்க அவளது விரல் வேகம் பிடித்தது. அவளது விரல்கள் காம்புகளை வெறித்தனமாகப் பிடித்துத் திருகி விட்டன. பாய்ந்து பெருக்கெடுத்த இன்பமிகுதியில் உடல் குலுங்கியபடி அவள் முனகித்தீர்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
“ஆஹ்ஹ்ஹா!”
கோடைமழைபோல பெய்த இன்பப்பெருக்கின் ஊற்றில் அவள் கதறி விட்டாள். பிறகு, கட்டிலின் மீது களைத்துப்போய் படுத்திருந்தாள். மீண்டும் மீண்டும் எங்கிருந்தோ வந்த உந்துதல் போல அவளது புழையிலிருந்து திரவம் ஒழுகியவாறே இருந்தது. அவள் உடல் துள்ளித்துள்ளிக் குதிப்பது போலிருந்தது. அவளது புழை அதிர்வது போல இருந்தது. அவளது உடல் முழுக்க ஒரு வெப்பமான பளபளப்பு படர்வது போலிருந்தது. அப்படியே படுத்தபடி அவள் தனது மூச்சை சீராக்க முயன்று கொண்டிருந்தாள். எல்லாம் முடிந்தபிறகு, வழக்கமாக வரும் அந்தக் குற்ற உணர்ச்சியும் வந்து சேர்ந்தது.
என்ன செய்து விட்டேன்? இதை செய்திருக்கவே கூடாது. இதெல்லாம் நல்ல பெண்கள் செய்யக்கூடிய காரியமல்ல; அப்படித்தான் அவள் சொல்லிக் கொடுக்கப்பட்டு வளர்க்கப்பட்டிருந்தாள். அதைத் தான் அவளும் சமீப காலம் வரைக்கும் நம்பியுமிருந்தாள். ஆனால்…
கிரிஜாவுக்கு மலைப்பாக இருந்தது, அவளது உடல் அவளது மனதை முறியடித்து விட்ட விதத்தை நினைத்து. இதெல்லாம் கூடாதென்று தானே அவள் இத்தனை நாட்களாக சோனாலியுடன் கூட நெருங்கிப்பழகாமல் இருந்திருந்தாள்? அதற்காகத் தானே மடம் என்று மற்றவர்களால் கிண்டல் செய்ய்படுகிற அளவுக்குக் கண்டிப்பான ஒரு ஹாஸ்டலில் அறையெடுத்துத் தங்கியிருந்தாள்? எத்தனை ஆண்கள் அவளை எத்தனையோ விதமாக தீண்டி தூண்டி விட முயன்றபோதும், அவள் அவர்களை எல்லை மீற விடாமல் இது வரைக்கும் வைத்திருந்தாள் என்பதும் உண்மை தானே? எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் ஒன்று தான்; அவளுக்கு அவளின் மீதே நம்பிக்கை இருந்திருக்கவில்லை. என்றாவது ஒரு நாள், அவள் தன் உடலின் இச்சைக்கு இணங்கித் திசைமாறி விடுவாள் என்ற அச்சம் அவளுக்கு இருந்து வந்திருக்கிறது.
“பாவி சண்டாளா ஸ்ரீதர்,” என்று அவள் கடிந்து கொண்டாள். “ஏண்டா வந்து என்னக் கெடுத்தே?”
அவளுக்கு அப்படித்தான் எண்ணத் தோன்றியது. அவனது முகம்; அவனது புன்னகை; அவனது கவர்ச்சியான உருவம் – இவற்றால் ஏற்பட்ட குழப்பங்கள் தான் இதெல்லாம். அவன் மட்டும் அவளது வாழ்க்கையில் குறுக்கிடாதிருந்திருந்தால், இன்னேரம் அவள் பழைய ஹாஸ்டலில் ரமணி சந்திரன் நாவலைப் படித்துக்கொண்டு,
எலுமிச்சம் சாதம் சாப்பிட்டு விட்டுத் தூங்கியிருப்பாள். யாராவது அங்கே கண்ணுக்கெட்டிய தூரத்தில் மிருகங்களைப்போல உடலுறவு கொண்டிருப்பதைப் பார்த்திருக்க முடியுமா? அல்லது, அவர்களது காமத்தின் வெளிப்பாட்டால் ஏற்பட்ட பாதிப்பில் இப்படித் தானும் தன்னையே விரல் போட்டு சுகித்துக்கொள்ளுகிற காரியத்தைத் தான் செய்திருப்போமா?
“சீ! சீச்சீ!” என்று தன்னைத் தானே அருவருப்போடு கடிந்துகொண்டாள் கிரிஜா. புரண்டு படுத்தவள், தலையணையில் முகம் புதைத்துக்கொண்டு கேவி அழத் தொடங்கினாள்.
“உனக்கு இங்கேயும் ஒரு ரசிகன் இருக்கான் போலிருக்கே!” சோனாலி சிரித்தாள். அவள் பார்த்துக்கொண்டிருந்த திசையில் கிரிஜா கவனித்தபோது அங்கே ஒருவன் அவளையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
ஒரு சனிக்கிழமையின் மப்பும் மந்தாரமுமாக இருந்த சூரிய ஒளியை அனுபவிப்பதற்காக, அந்தக் குடியிருப்பில் இருந்த நீச்சல் குளத்திற்கு வந்திருந்தனர். அவர்களோடு பேச்சுக் கொடுக்க ஆகாத முயற்சிகளையெல்லாம் மேற்கொண்டிருந்த வாலிபர்களை மிகவும் சாமர்த்தியமாகத் தவிர்த்து விட்டு ஒதுங்கியிருந்தனர். அந்த நிபந்தனையின் பேரிலேயே கிரிஜா சோனாலியுடன் நீச்சல் குளத்திற்கு வருவதற்கு சம்மதித்திருந்தாள். முதலில் அவளுக்கு நீச்சல் குளத்துக்கு வருவற்கே பெரிய தயக்கமாக இருந்தது.
“வேறே வம்பே வேண்டாம்!” என்று மறுத்திருந்தாள். “நல்லா இழுத்துப் போர்த்திட்டுப் போற போதே அவனவன் காயின் பாக்ஸ் மாதிரி கைபோடறான். இதுலே நீச்சல் குளத்துக்கு வேறே போயிட்டா கேட்கணுமா? போதாக்குறைக்குக் கூடவே நீ! எவனைப் பார்த்தாலும் ஈன்னு பல்லைக் காட்டிக்கிட்டு பேசிட்டு நிப்பே! உன் கூடப் பேசுற சாக்கிலே அவனவன் என்னைக் கண்ணாலேயே கற்பழிச்சிட்டிருப்பானுங்க.”
“ஐயோ, நான் யார் கூடவும் பேச்சே கொடுக்க மாட்டேம்மா,” சோனாலி சிரித்தாள். “இன்னிக்கு ஒரு நாள் உனக்காக நான் எந்தப் பையன் கூடவும் பேச மாட்டேன் போதுமா?”
இறுதியில், கிரிஜாவுக்கு வேறு வழியின்றி சோனாலியோடு வர வேண்டியதாயிற்று. சோனாலியும் சொன்ன வாக்கைக் காப்பாற்றினாள். கண்ணில் பட்ட எல்லா வாலிபர்களையும் தவித்தாள். வலிய வந்து பேச்சுக்கொடுத்தவர்களுக்கும் சரியாக பதில் அளிக்காதிருக்கவே, அந்தப் பையன்கள் ஆர்வமிழந்து அவர்களிடமிருந்து அகன்று போயினர். இப்போது…, எவனோ ஒருவன் கிரிஜாவையே கண்கொத்திப் பாம்பாக கவனித்துக்கொண்டிருக்கிறான்.
அவன் ஒருவன் தான் அவர்கள் இருவரிடமும் இது வரைக்கும் பேச்சுக் கொடுக்க முயலவில்லை. அவன் அந்த நீச்சல் குளத்தில் கால்நீட்டிப்படுத்தவாறு, சூரிய ஒளியில் லயித்திருந்தான் போலும். ஆனால் அவனது கண்கள் கிரிஜாவை விட்டு அகலவேயில்லை. கிரிஜாவும் அவனை சற்றே கூர்ந்து கவனித்தாள். அவன் அவளை விடவும் பல வருடங்கள் மூத்தவனாக இருப்பான் போலிருந்தது. காதோரம் நரையும் தென்பட்டது. பெரிய உடல்வாகுவும் இல்லை; மிக மிக ஒல்லியாகவே இருந்தான். மார்பெங்கும் புசுபுசுவென்று ரோமம் படர்ந்திருந்தது.
அவன் கிரிஜாவைப் பார்த்து புன்னகை கூட செய்திருக்கவில்லை. படுத்தபடியே அவனது பார்வையால் கிரிஜாவை விழுங்கிக்கொண்டிருந்தான். கிரிஜாவுக்கு லேசாக நடுக்கம் ஏற்படவே, அவள் தன் பார்வையைத் திருப்பிக்கொண்டாள். ஆனால், அவன் இன்னும் தன்னையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கக் கூடும் என்பது மட்டும் அவளுக்குப் புரிந்திருந்தது. ஆனால்,அவள் மீண்டும் திரும்பிப் பார்த்து அவனது கண்கள் தனது உடலை மேய்ந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்க்க விரும்பவில்லை.
திடீரென்று அவளுக்கு உடனே வீடு திரும்ப வேண்டும் போலத் தோன்றியது. அவள் எழுந்து கொள்ள முயன்றாள். ஆனால், என்ன தோன்றியதோ மீண்டும் படுத்துக்கொண்டாள். தான் அங்கிருந்து எழுந்து போனால், அவனுக்குப் பயந்து அவள் அங்கிருந்து ஓடி விட்டதாக அல்லவா பொருளாகி விடும்? அவனைப் பார்த்ததும் அவளுக்கு ஏன் உள்ளம் படபடக்கிறது? ஒரு ஜாடையில் அவன் சுப்பையா பிள்ளை போலிருந்ததனாலா?
சுப்பையா பிள்ளை! அந்த அனுபவம் நடந்தேறி எவ்வளவு வருடங்களாகி விட்டன? அவரது கண்களும் ஒரு காலத்தில் இப்படித்தான் தன்னைக் கவனித்துக்கொண்டிருந்தன.
சுப்பையா பிள்ளை! அவளது பள்ளிக்கூட ஆசிரியர்!! ஆரம்பத்தில் அவளுக்கு அவர் மீது ஒரு விதமான ஈடுபாடு ஏற்பட்டிருந்தது உண்மை தான்! காரணம், அவரது கவர்ச்சியான தோற்றம். வகுப்பில் தான் குனிந்து பாடங்களைக் குறிப்பெடுத்துக்கொண்டிருக்கும்போது அவரது கண்கள் தனது உடலின் வாளிப்பைக் குறிப்பெடுத்துக்கொண்டிருப்பதை அறிந்தபோதும் அவளுக்கு குதூகலமாகவே இருந்தது. அவரது கண்களில் இருந்த கேள்விகளுக்கு, அவளும் தன் கண்களாலேயே பதில் அளிக்கத் தொடங்கியிருந்தாள். தனது இறுக்கமான சீருடைகளை அவரது கண்கள் ஒவ்வொரு நாளும் கற்பனையில் அவிழ்த்துப்
பார்த்துக்கொண்டிருந்ததையும் அவள் அறிந்திருந்தாள். வகுப்பு முடிந்த பிறகும் பள்ளியில் இருப்பதற்கும், ஆசிரியர் அறைக்கு செல்வதற்கும் கிரிஜா ஆயிரம் காரணங்களைக் கற்பித்துக்கொண்டாள். அவள் இருக்கையில் நெளிகையில், சுப்பையாவின் கண்கள் தனது முலைகளையும், குண்டிக்கோளங்களையும் கவனித்ததால் ஏற்பட்ட வெப்பத்தில் அவள் குளிர் காய்ந்து கொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு அவர் நடத்திய எல்லாப்பாடங்களிலும் சந்தேகம் ஏற்படத் தொடங்கியது. அவர்களது கண்கள் அடிக்கடி சந்தித்துக்கொண்டு, அவர்களது பார்வையின் ரகசியங்களைப் பரிமாறிக்கொண்டன.
ஆண்டு முழுவதும் அவர்களது பார்வைப்பரிமாற்றங்கள் தொடர்ந்தன. தங்களது ஆசிரியரிடமே மனதைப் பறிகொடுத்த கிரிஜாவை, அது பற்றித் தெரிந்து கொண்ட சில தோழிகள் கேலியாகவும் கிண்டலாகவும் பேசியபோதும் அது பற்றி அவள் பொருள்படுத்தவில்லை. அவள் வயதேயாகியிருந்த விடலைச்சிறுவர்கள் ஆர்வமிகுதியில் அவ்வப்போது அவளது முலைகளின் மீது கைபோட்டு அளைந்ததில் அலுத்துப்போயிருந்தவளுக்கு, ஒரு நடுத்தர வயது ஆசிரியரின் ஆர்வமும் அபிமானமும் பிடித்திருந்தது.
அவர் அதுவரைக்கும் அவளைத் தொட்டது கூட இல்லையென்றபோதிலும், அவர் தன்னை தொட மாட்டாரா என்று அவள் ஏங்கத் தொடங்கியிருந்தாள். இரவில் உறக்கம் வராமல், சுப்பையா தன்னைக் கட்டித் தழுவிக்கொண்டிருப்பது போலக் கற்பனை செய்து பார்த்தாள். கண்களை மூடியபடி, அவரது கைகள் தனது முலைகளைப்பிடித்துக் கசக்கி விட்டுக்கொண்டிருப்பது போலக் கனவு காணத் தொடங்கினாள். சில சமயங்களில் அவள் தனது விரிந்திருந்த கால்களுக்கு நடுவே அவரது ஆணுறுப்பு நுழைந்து கொண்டிருப்பது போலவும் கற்பனை செய்து கொள்வாள்.
அது போன்ற எண்ணங்களை அவள் கட்டுப்படுத்த வேண்டியிருந்தது. அப்படி எண்ண எண்ண, ஒவ்வொரு முறையும் சுப்பையாவைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் அவளது பார்வை அவரது தொடைகளுக்கு நடுவே கூர்ந்து கவனிக்கத் தொடங்கியிருந்தது. ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறத்தில் இருந்த அவரது வீட்டுக்குப் போனால் என்ன என்று கூட அவள் விபரீதமாக எண்ணத் தொடங்கினாள். அதனால் ஏற்படும் விளைவுகளைப் பற்றிய பயம் நாளடைவில் அவளை விட்டு மெல்ல மெல்ல விலகி விடவும், ஒரு நாள் அபாரமான துணிச்சலோடு அவள், சுப்பையா பிள்ளையின் வீட்டில், யாரும் இல்லாத நேரமாகப் பார்த்துப் போய் சேர்ந்தும் விட்டாள்.
அவளது ஆர்வம் அவளை அங்கே கொண்டு போய் சேர்த்திருந்தது. அவரது வீடு எப்படியிருக்கும், வரவேற்பறை எப்படியிருக்கும், அவரது படுக்கையறை எப்படியிருக்கும் என்று ஒரு முறை பார்த்து விட்டால், அவளது படுக்கையறைக் கனவுகளுக்கு உதவியாக இருக்குமே என்று எண்ணித்தான் அங்கே போயிருந்தாள் அவள்.ஒப்புக்குப் பாடத்தில் சந்தேகம் என்ற சாக்கை வைத்துக்கொண்டு போயிருந்தாள். நிறையத் திட்டமிட்டபடி, கிளம்புவதற்கு முன்னர் சுமார் இரண்டு மணி நேரம் தன்னை அலங்கரித்துக்கொண்டு, கண்ணாடியில் தனது பிம்பத்தைப் பார்த்து மகிழ்ச்சியுற்றபின்னரே அவள் சுப்பையா வீட்டை அடைந்திருந்தாள்
Protection