கிரிஜாவின் முகம் அவளது ஆத்திரத்தைக் காட்டிக்கொடுத்தது. லிஃப்ட்டிலிருந்த கூட்ட நெரிசலைப் யாரோ பயன்படுத்தியிருந்தான். முன்னால் நின்று கொண்டிருந்த இரண்டு ஆண்களுக்கு நடுவே புக அவள் முயன்றபோது ஒரு கை அவளது வாளிப்பான குண்டியைப் பற்றித் தடவி விட்டிருந்தது. அவள் அணிந்து கொண்டிருந்த இறுக்கமான சட்டைக்குள்ளிருந்த முதிர்ந்த முலைகள் தூண்டுதலளிக்கும் விதமாகத் துறுதுறுத்துக்கொண்டிருந்தன.
“ஹலோ!” என்று அவளிடம் சொல்லிய அந்த உயரமான வழுக்கைத்தலையனின் கண்கள் அவளது முலைகளையே வெறித்தன. அவன் கண்ட காட்சி அவனுக்குப் பிடித்திருப்பதை உணர்த்துபவனாக உதடுகளைக் குவித்துக்கொண்டவன்,
தன் முழங்கைகளை முன்னும் பின்னும் அசைத்தபடி அவளது முலைகளின் மீது வேண்டுமென்றே அழுத்தமாக உரசி விட்டுக்கொண்டிருந்தான். அவனது இந்தச் செயல் அந்த இளம்பெண்ணுக்கு மேலும் கோபத்தையும் அவமானத்தையும் ஏற்படுத்திக்கொண்டிருந்தது. இதற்குள் அவளுக்குப் பின்னால் நின்று கொண்டிருந்தவன் தன் கையை அவளது தொடைகளுக்கு நடுவே நுழைத்து விட்டிருந்தான். அவனது உள்ளங்கை தனது உறுப்பை வருடி விட்டுக்கொண்டிருப்பதை அவளால் உணர முடிந்தது.
உடலை வளைத்து நெளித்து அவனது கையிலிருந்து விடுபட முயன்றும், அவனை யாரென்று அடையாளம் காண முயன்றும் தோற்றுக்கொண்டிருந்த கிரிஜாவுக்கு அனலாய் மூச்சு வெளியேறிக்கொண்டிருந்தது. எவனது கை இவ்வளவு துணிச்சலாகத் தனது அந்தரங்கத்தில் விழுந்திருக்கிறது என்று காண்பதற்காக அவள் முரட்டுத்தனமாகத் திரும்பியபோது, அவளுக்கு இடது பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்தவனின் மீது அவள் ஏறக்குறைய விழுந்தே விட்டாள். ஆனால், படுபாவிகள், அனைவரும் பரமசாதுக்களைப் போல நேர் எதிர் திசையில் பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.
எவன் முகத்திலும் குறும்போ அல்லது குற்ற உணர்ச்சியோ கொஞ்சம் கூடத் தெரியவில்லை. ஆனால், அவர்கள் அனைவரது கண்களுமே அவளை அவ்வப்போது கவனித்துக்கொண்டிருந்தன என்பது மட்டும் உண்மை. எல்லாப் பயல்களும் ஒருவரையொருவர் ஓரக்கண்ணால் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டிருந்தனர் என்பதும் அவளுக்குப் புரிந்திருந்தது.
’நாசமாப் போவீங்கடா,’ அவள் மனதுக்குள்ளே சபித்தாள். அவள் சென்று சேர வேண்டிய தளம் வரும் வரைக்கும் அவள் தர்மசங்கடத்தில் தவித்துக்கொண்டிருந்தாள். கூட்டத்தில் நெரிபட்டவாறே அவள் அவசர அவசரமாக வெளியேறியதும், அங்கிருந்தவர்கள் அனைவரும் ’கொல்’லென்று சிரித்தது அவளது காதுகளில் விழுந்தது. கதவு மூடிக்கொள்வதற்குள்ளாக அவர்கள் கிசுகிசுத்தது அவள் காதில் விழுந்ததும் அவளது உடல் சிலிர்த்தது.
“செமையான கூதிடா மச்சி!”
கிரிஜா விடுவிடுவென்று தான் பணிபுரியும் அலுவலகத்தை நோக்கி விரைந்தாள். அவளோடு லிஃப்ட்டில் உடன் வந்த இன்னும் மூன்று பெண்களும் கூட சேர்ந்து கொண்டு சிரித்தபடி வருவதை அவளால் கேட்க முடிந்தது. சே! ஒவ்வொரு நாளும் இதென்ன இம்சை?
’வ்ர்ல்ட்வைட் ப்ராப்பர்ட்டீஸ் அண்ட் இன்வெஸ்ட்மென்ட்ஸ்’ என்ற பெயர்ப்பலகை பதிக்கப்பட்டிருந்த கண்ணாடிக்கதவைத் திறந்து கொண்டு கிரிஜா உள்ளே நுழைந்தாள். அவளது நடையில் கோபம் தெரிந்தது. மிஸ்டர் மூர்த்தி தனது மேஜையிலிருந்தபடியே ஏறிட்டபடி அவளது கால்களையும், குண்டியையும் கண்களால் அளவெடுத்துக்கொண்டிருப்பதை அவள் கவனித்தாள். அவரது உதட்டில் ஒரு குறும்புப்புன்னகை தென்பட்டது. காப்பி அருந்திக்கொண்டிருந்த சோனாலி கிரிஜாவைப் பார்த்துத் தலையசைத்து விட்டு உற்சாகமாகப் பேசினாள்.
“இன்னிக்கு நீ ரொம்ப லேட்டாயிருவியோன்னு நான் பயந்திட்டிருந்தேன் கிரிஜா!” என்றாள் சோனாலி. “எத்தனை தடவை சொல்லறது? அந்தப் பாழாப்போன மடத்தைக் காலிபண்ணிட்டு வான்னு…எங்க வீடு பக்கத்திலே ஒரு ஃபிளாட் காலியாயிருக்கு! இன்னிக்கு என் கூட வா! அதை உடனே ஃபிக்ஸ் பண்ணு!”
கிரிஜா உள்ளபடியே மடத்தில் ஒன்றும் வசித்து வரவில்லை. அவள் தங்கியிருந்தது, மிகவும் கண்டிப்பானது என்று பலரால் கருதப்பட்ட ஒரு மகளிர் விடுதியில் தான். ஆனால், அது மடத்தையும் விட கேவலமாக இருந்தது. அங்கிருந்த மிகக்குறைவான குளியலறைகளைப் பயன்படுத்த ஏற்படும் பிரச்சினைகள் காரணமாக அவளுக்கு தினசரி நேரத்துக்கு அலுவலகம் வர வேண்டுமே என்ற கவலையும், அவ்வப்போது அங்கிருந்த கண்டிப்பான நிபந்தனைகள் காரணமாக,
பிறரைப் போல சில சின்னச் சின்ன மகிழ்ச்சிகளைக் கூட அனுபவிக்க முடியாதிருந்த குறையும் இருந்து வந்தன. போதாக்குறைக்கு அலுவலகம் சமீபத்தில் புதிய கட்டிடத்துக்கு மாற்றப்பட்ட பிறகு, ஏறக்குறைய ஒரு மணி நேரம் பேருந்தில் பயணம் செய்து தினசரி வர வேண்டியிருக்கிறது. அந்த ஒரு மணி நேரப் பேருந்துப் பயணத்தில் அவளுக்கு ஏற்படுகிற இம்சைகளைப் பற்றி எண்ணினால், அன்று லிஃப்ட்டில் நடந்ததெல்லாம் தூசுக்கு சமானம்.
“நீ சொல்றது ரொம்ப சரி,” என்று சலித்துக்கொண்டாள் கிரிஜா. “இன்னிக்குப் பார்த்தே தீரணும்.”
இரண்டொரு மாதங்களாகவே ஹாஸ்டலைக் காலி செய்யுமாறு கிரிஜாவை சோனாலி வற்புறுத்தி வந்தாள். ஆனால், அது நகரத்தில் திருமணமாகாத, கைநிறைய சம்பளம் வாங்குகிற இளம்பெண்களும் வாலிபர்களும் அதிகமாக வசிக்கிற பகுதி என்பதாலோ என்னவோ கிரிஜாவுக்கு ஒரு வித தயக்கம் ஏற்பட்டிருந்தது. பல பத்திரிகைகளில் கூட அந்தப் பகுதிகளில் ஆண்களும் பெண்களும் சேர்ந்து வசிக்கிற அந்தப் பகுதியைப் பற்றி விலாவரியாக எழுதியிருந்ததையும் அவள் படித்திருந்தாள்.
சோனாலி சமீபத்தில் பெங்களூருவிலிருந்து மாற்றலாகி வந்தவள். அவளுக்கு ’பாய்-ஃபிரண்ட்ஸ்’ என்று நிறைய பேர் இருந்தனர். அவள் சதா அவர்களோடு ஊர் சுற்றி, கிளப்புகளுக்குப்போய், குடித்துக் கும்மாளமிடும் வழக்கமுள்ளவள். அது தவிர அவளைப் பற்றி அரசல் புரசலாகப் பல வதந்திகள் வேறு உலவிக்கொண்டிருந்தன. இந்த அழகில் அவளிருக்கும் பகுதிக்கே போய் விட்டால், வலையிலிருந்து துள்ளிய மீன் நேரடியாகக் குழம்பிலேயே விழுந்து விடுவது போலாகி விடுமோ என்று கிரிஜாவுக்குப் பயமிருந்ததும் உண்மை தான். இருந்தும் அன்று பேருந்திலும், லிஃப்ட்டிலும் நடந்தேறிய சம்பவங்களாலோ, அல்லது சோனாலியின் நச்சரிப்பு தாள முடியாததாலோ அவள் சம்மதம் தெரிவித்து விட்டாள்.
“அப்படி சொல்லு,” என்று சிரித்தாள் சோனாலி. “நீ மட்டும் வந்தேன்னு வைச்சுக்க, அப்புறம் வருத்தப்படவே மாட்டே!”
Protection